CODZIENNE REFLEKSJE
PONOSZĘ ODPOWIEDZIALNOŚĆ
…gotowość przyjęcia odpowiedzialności za popełnione w przeszłości uczynki – przy jednoczesnym zachowaniu poczucia odpowiedzialności za dobro innych – stanowi duchową istotę Dziewiątego Kroku.
12 Kroków i 12 Tradycji, str. 87
W procesie zdrowienia – i dzięki pomocy AA – przekonuję się, że to, czego się najbardziej lękam, jest zarazem istotą mojej wolności. Obawy biorą się z mojej skłonności do cofania się przed odpowiedzialnością za cokolwiek – zaprzeczam, ignoruję, obwiniam, unikam. Aż nagle przychodzi dzień, w którym czemuś się przyglądam, do czegoś się przyznaję, coś akceptuję. Wolność, uleczenie i zdrowienie, których doświadczam, jest efektem przyglądania się, przyznawania i akceptowania. Uczę się mówić: “Tak, ponoszę odpowiedzialność”. Jeśli szczerze i uczciwie mogę wypowiedzieć te słowa, znaczy to, że jestem wolny.
JAK TO WIDZI BILL – s 254
Radości uczciwego życia
Jakże cudowne jest uczucie, że nie trzeba szczególnie się wyróżniać spośród innych, aby być pożytecznym i naprawdę szczęśliwym. Niewielu z nas może i nadal pragnie zostać słynnymi przywódcami.
Pogodne poświęcenie dla innych, skrupulatnie wykonywane obowiązki, umiejętność pogodzenia się z kłopotami lub radzenie sobie z nimi z Bożą pomocą, przeświadczenie, że w domu i poza domem jesteśmy partnerami we wspólnym wysiłku, świadomość, że w oczach Stwórcy wszystkie istoty ludzkie są jednakowo ważne, dowody na to, że dawana bez zastrzeżeń miłość zawsze zostaje w pełni odwzajemniona, pewność, że już przestaliśmy być odizolowani i samotni w stworzonym przez siebie więzieniu, świadomość, że przecież mamy swoje własne miejsce w Boskim porządku rzeczy – oto trwałe i zasłużone radości uczciwego życia, których nie zastąpią żadne splendory ani góry dóbr materialnych.
Dwanaście kroków i Dwanaście tradycji, str.. 124
DZIEŃ PO DNIU
Unikanie dumy intelektualnej
Duma intelektualna może być przyczyną wielkiego upadku dla osób uzależnionych. Nie powinniśmy się łudzić, że wytyczne programu nie mają zastosowania do „inteligentnych” ludzi. Poza tym, jeśli jesteśmy tacy mądrzy, to jak w ogóle się tu znaleźliśmy?
Niezależnie od naszej tożsamości i pochodzenia, wszystkie aspekty tego programu odnoszą się do nas. Dopóki nie zdamy sobie sprawy, że rozwiązaniem naszego problemu jest nasza wspólna więź – a nie nasz trening, praca czy styl życia – nie poczynimy większych postępów. Nasza choroba nie ogranicza się do określonych osób, stanowisk lub środowisk. Nasz program jest skierowany do wszystkich osób cierpiących na tę chorobę. Nasze rozwiązanie jest właściwe dla wszystkich.
Czy mogę powstrzymać moje ” mądrości ” przed wchodzeniem mi w drogę?
Siło Wyższa, pomóż mi uświadomić sobie, że duma intelektualna może przeszkodzić mi w realizacji mojego programu.
Dzisiaj będę praktykować pokorę poprzez . . .
SPACER W SUCHYCH MIEJSCACH
Ze starymi taśmami należy obchodzić się ostrożnie. Uwalnianie przeszłości.
Wiele osób powracających do zdrowia ma trudności z pogodzeniem się z wykorzystywaniem i porzuceniem w dzieciństwie. Czasami odtwarzamy te „stare taśmy”, przeżywając przeszłość w nastroju użalania się nad sobą i urazy.
Jest to działanie bardzo destrukcyjne.
Nie możemy całkowicie wymazać przeszłości, ale możemy przekazać ją naszym przyjaciołom i naszej Sile Wyższej. Naszym celem powinno być przekształcenie przeszłych doświadczeń w konstruktywne przykłady.
Możemy zacząć od przypomnienia sobie, że wszystkie nieszczęśliwe doświadczenia są produktem choroby i ignorancji świata. Nasze nieszczęście nie jest niczym niezwykłym, lecz czymś zupełnie powszechnym, co dopiero teraz zaczynamy przezwyciężać.
Możemy również praktykować Boże przebaczenie, pamiętając, że prawdziwe przebaczenie jest po ludzku niemożliwe. Powinniśmy oprzeć się pokusie opowiadania innym o naszych przeszłych cierpieniach, aby zyskać współczucie. Ze starymi taśmami należy zawsze obchodzić się ostrożnie.
Cokolwiek wydarzyło się w przeszłości, nie może wpłynąć na mnie dzisiaj, chyba że na to pozwolę.
Będę odtwarzać stare taśmy tylko wtedy, gdy będzie to konstruktywne.
ZACHOWAJ TO W PROSTOCIE
Kiedy jesteś zły, policz do dziesięciu, zanim zaczniesz mówić; jeśli jesteś bardzo zły, policz do stu. – Thomas Jefferson
Czasami chcemy po prostu krzyczeć. Może ktoś z rodziny lub przyjaciół zawalił sprawę i chcemy „postawić go do pionu”. Zacznij liczyć. Może zostaliśmy zrugani w pracy i chcemy „wyrównać rachunki”.
Zacznij liczyć.
Upijamy się gniewem. Możemy czuć się potężni, gdy „stawiamy kogoś do pionu”.
Ale podobnie jak w przypadku alkoholu, gniew trwa tylko przez krótki czas i może zranić innych.
Musimy kontrolować nasz gniew. Dlatego właśnie liczymy.
Ochłoń. Zastanów się, co chcesz powiedzieć. Używaj słów, których nie będziesz się później wstydzić. Nauczenie się, jak szanować innych, gdy jesteśmy źli, jest oznaką powrotu do zdrowia.
Modlitwa na dziś: Siło wyższa, naucz mnie szanować innych, gdy jestem zły.
Działanie na dziś: Dziś, gdy poczuję złość, zacznę liczyć. Będę pracować nad tym, by nie próbować kontrolować innych swoim gniewem.
JĘZYK WYZWOLENIA
Zdrowienie
Powinniśmy nauczyć się nie poddawać zniecierpliwieniu z tego powodu, że zdrowienie wymaga czasu. Nie możemy zapominać, że ścieżka prowadząca od smutku do pogody ducha składa się z wielu kroków. W naszej emocjonalnej rekonwalescencji powinniśmy spodziewać się różnych etapów: przejmującego bólu, zapiekłego żalu, dni pełnych pustki, oporu przed pocieszeniem, braku zainteresowania życiem, powoli ustępujących… nowemu wątkowi łączącemu działanie i akceptację przemożnych wyzwań, jakie niesie ze sobą życie. – Joshua Loth Liebman
Zdrowienie jest procesem. Jest to proces stopniowy, uzdrawiający i duchowy – bardziej wędrówka niż jej cel.
Tak jak współuzależnienie zaczyna żyć własnym życiem, które stopniowo przybiera na sile, tak i zdrowienie jest procesem postępującym. Jedna rzecz prowadzi do drugiej i nasze sprawy, jak i my sami, zaczynają mieć się lepiej.
Możemy rozluźnić się, robić to, co do nas należy i pozwolić, by reszta działa się sama.
Dzisiaj zaufam procesowi i swojej wędrówce, której się podjąłem.
Dzisiejsze refleksje – wszystkie w wersji audio